KCE rapport spoeddiensten

Geachte Collega,

Op 29 maart 2016 verschijnt het KCE rapport: ‘Organisatie en financiering van spoeddiensten in België: huidige situatie en opties voor hervorming.’In het rapport komt men tot de conclusie dat een groot aantal patiënten, dat zich aanbiedt op de spoeddienst van het ziekenhuis daar eigenlijk niet thuis hoort.

20 à 40 % van deze patiënten zou eigenlijk door een huisarts moeten worden opgevangen.

Ook constateert men dat de oprichting van huisartsenwachtposten niet heeft geleid tot een vermindering van het aantal patiënten, dat zichzelf, zonder doorverwijzing, aanbiedt op de spoed.

Dat klopt natuurlijk, want daarvoor werden de huisartsenwachtposten ook niet in het leven geroepen. De huisartsenwachtposten werden dankzij de grote inzet en inspanningen van de lokale huisartsen opgericht om ervoor te zorgen dat de patiënten, die uit zichzelf een correct beroep doen op de huisartsgeneeskunde, kunnen worden opgevangen op een veilige manier, door een steeds kleiner wordend aantal actieve huisartsen, tijdens de 61 uur van het weekend.

In plaats van zich af te vragen hoe men de stroom patiënten, die zich, ook tijdens de weekdagen, ten onrechte naar de spoeddienst van het ziekenhuis begeeft, zou kunnen indijken, komt het KCE met de simplistische ‘oplossing’ om dan maar permanent (24 u/24 , 7 dagen/7 ) een huisarts in het ziekenhuis te zetten! Na de gemeenschappelijke ingang zou dan eerst een triage ter plaatse moeten gebeuren om de patiënt hetzij naar de huisarts, hetzij naar de spoeddienst te oriënteren.

Voor het Kartel ASGB/GBO/MoDeS is dit een onaanvaardbaar voorstel om meerdere redenen:

de huisartsenwachtposten zijn in het leven geroepen om het probleem van de huisartsenwachtdienst het hoofd te kunnen bieden: met een steeds kleiner wordend aantal huisartsen moeten de wachten in het weekend en tijdens de weeknachten op een veilige manier worden verzekerd. De wachtposten zijn er niet om het verkeerd gebruik van de spoed op te lossen.

Men vergeet dat de huisartsenwachtposten slechts functioneren gedurende de 61 uur van het weekend. In het model, zoals dat wordt voorgesteld door het KCE komt daar nog eens een permanentie tijdens de weekdagen bovenop. Niemand binnen het KCE schijnt zich af te vragen hoe dat te combineren valt met een volwaardige huisartsenpraktijk. Moet er bovendien in ieder ziekenhuis, ook als er meerdere ziekenhuizen in één stad zijn, zo’n huisartsenpermanentie verzekerd worden?

Veel van het oneigenlijk gebruik van de spoed wordt in de hand gewerkt door de ziekenhuizen zelf: geplande opnames gaan dikwijls ‘via de spoed’ (soms zelf opnames in daghospitaal!), een semi-urgente afspraak bij een specialist is vaak niet mogelijk (“kom maar via de spoed”). Daarnaast bestaat er bij een deel van de bevolking de foute indruk ( vaak in de hand gewerkt door allerlei opendeurdagen) dat men in een ziekenhuis beter af zou zijn, door de overvloed aan technische onderzoeken. Ook heeft een nog altijd groot aantal patiënten geen vaste huisarts.

Het hospitalocentrisme  wordt door dit voorstel van het KCE alleen maar versterkt.

Voor het Kartel ASGB/GBO/MoDeS is een goede triage van alle patiënten met z.g. niet-planbare zorg een conditio sine qua non. Triage via het nummer 1733, dat aan de hand van gevalideerde protocollen op professionele wijze aan iedere hulpvrager de juiste oplossing aanbiedt, laat, ten gevolge van allerlei omstandigheden, reeds al te lang op zich wachten.

Zolang de 1733 niet functioneert en er geen degelijke analyse is gemaakt van de voor- en nadelen in België van de integratie van een huisartsenwachtpost in of nabij een spoeddienst, afhankelijk van de omgeving (stad, semiruraal, ruraal,etc.), is het volgens het Kartel ASGB/GBO/MoDeS niet mogelijk om op wetenschappelijke gronden de aanbevelingen te doen, zoals we die nu terugvinden in het KCE-rapport.

Daarom heeft de vertegenwoordiger van het Kartel in de Raad van Bestuur van het KCE dit rapport niet kunnen goedkeuren en heeft het Kartel een minderheidsnota ingediend.

Voor het Kartel ASGB/GBO/MoDeS is het duidelijk waaraan gewerkt moet worden:

•    iedere inwoner van België een vaste huisarts
•    de snelle uitrol van het nummer 1733 voor de triage van niet-planbare zorg
•    geen rechtstreekse toegang tot de spoed, tenzij via triage of een verwijsbrief, behalve voor de ‘echte urgenties’ (verkeersongevallen, hartproblemen, brandwonden, ongevallen thuis, bewusteloosheid, etc.)
•    verdere uitbouw van de huisartsenwachtposten over gans België, afhankelijk van de plaatselijke omstandigheden.

Met collegiale groeten, het ASGB-bestuur