Besparingen gevraagd*
Als ziekenhuisarts zie ik hier wel wat mogelijkheden:
Een veel grondiger indijken van niet-geïndiceerde toediening van TPN ten voordele van enterale nutritie (via microsonde zeker niet al te oncomfortabel voor de patiënt) zou al heel wat kunnen besparen. In mindere mate geldt hetzelfde voor gewone infuzen bij patiënten die al lang kunnen eten. Investeren in het bestrijden van ondervoeding in de ziekenhuizen zou dan weer kunnen leiden tot verkorte ligduur en verminderde morbiditeit.
Een tweede: indijken van ongeïndiceerde bloedtransfusies - in vele gevallen werd nooit een relevant voordeel aangetoond (voorbeeld: gehospitaliseerden met inflammatoire anemie waar het hemoglobine om de zoveel dagen van 8 naar 10 wordt opgekrikt. Op intensieve zorgen weten we dat al langer en behoudens enkele uitzonderingen zoals actieve cardiale ischemie wordt zonder problemen hemoglobine tussen 7 en 8 g/dL getolereerd.
In navolging van suggestie collega Vanhaverbeke: controle op overbodige, dubbele bloedonderzoeken op korte tijd: schildkliertesten, pro-BNP,... Richtlijnen over hoe dikwijls een bepaalde pathologie labomatig moet worden opgevolgd (CRP bij infectie,...)
Nieuwe campagnes voor verantwoord antibioticagebruik waar nadruk wordt gelegd op efficiente ("appropriate") kuren van kortere duur afhankelijk van de indicatie en evt. kiem (ik heb het hier vooral over nosocomiale infecties). Nog al te dikwijls wordt door de zaalarts een stoporder vergeten en laat men het einde van de kuur afhangen van bvb. CRP.
Verplichte evaluatiemomenten waarop huisarts of specialist, vooral bij geriatrische patiënten, door de soms ellenlange medicatielijst gaat en overbodige "weesmedicatie" (lees: medicatie zonder indicatie) eruit gooit.
...